Na de dagen in het grote Pipi Langkoushuis in Amherst samen met de andere 19 Nederlandse docenten is er nu een heel ander deel van het programma aangebroken.
Alleen bij een hostfamily, alleen op een basisschool. Om alle theorie die we de eerste dagen kregen in de praktijk terug te zien.

Er was een geweldig welkomstdiner georganiseerd voor de Somerville groep gisteren. Dat groepje bestaat uit vijf Nederlandsde docenten. Twee uit het MBO, een uit het TTO en uit het basisonderwijs ben ik samen met Nadine van der Heijden die les geeft op Gunterslaer in Eindhoven. Vince Mac Kay was er ook. Hij is superintendant van heel het openbaar onderwijs in Somerville, aan 5000 leerlingen van groep 1 tot en met high school. Het was bij Kathy en Paul, een heel warm koppel, dat ook twee van ons te logeren heeft. Paul werkt al jaren met ITD samen. Er waren nog een paar docenten uit Somerville bij en het was een geweldige en ontspannen avond!

Vanmorgen bracht Vince me zelf naar school. Ik ben te gast in de 2nd Grade van Arthur Healey bij een gepassioneerde en zeer hardwerkende leerkracht met een hoop ervaring in het montessori onderwijs, die nu voor het tweede jaar op deze school werkt en met zeer veel enthousiasme over haar leerlingen spreekt. 15 leerlingen heeft ze, waarvan maar 4 kinderen die Engels als moedertaal hebben. Dat vraagt een heel andere aanpak, waarin voorzien is met Sheltered English Immersion.

Het kassenmanagement van mijn Amerikaanse collega is indrukwekkend. De momenten van zelfstandig werken zijn zeer goed voorbereid (mandjes met mapjes zijn steeds in no gime uitgedeeld). Hier konden leerlingen gedifferentieerd aan de slag met opdrachten die ofwel heel veel ondersteuning boden op taalgebied (bijvoorbeeld door woordenschat ook binnen de opdracht te visualiseren) ofwel uitdaging bevatten voor leerlingen die al verder zijn op het gebied van Engels. Ze gaven de leerkracht de ruimte om met kinderen apart te werken. Ik weet natuurlijk niet hoe het in groepen gaat waar meer native speakers zitten, maar wat hier opvallend was, was dat er voor verwerking heel weinig tijd was, omdat de kinderen op een hoog niveau instructies krijgen. Die instructies zijn aan de hele groep, en omdat die op zulke verschillende niveaus fungeert, is het niet makkelijk iedereen daarbij aan te spreken. Dat geldt ook voor de zelfstandige verwerkingen, waardoor kinderen steeds nog maar net in de opdracht zaten en die moesten onderbreken voor de volgende instructie. Dat hoge aantal instructies zorgde voor een voor Nederlandse begrippen geringe verwerkingstijd voor de kinderen. In nogal wat gevallen was er zelfs wel een instructie en helemaal geen verwerking. Daardoor krijgen kinderen niet altijd de kans zich de stof eigen te maken.

Leerkrachten moeten al die instructies geven om aan de leerdoelen van de Common Core te voldoen. Die zijn heel gedetailleerd en soms erg gecompliceerd. Vandaag ging het bijvoorbeeld over vierzijdige figuren, en waar kinderen die terugzagen in de klas. En denk maar niet dat ze konden volstaan met een vierkant of rechthoek. Geen opsommingen maar keurige zinnen vol terminologie werden verwacht…. Natuurlijk erg hoog gegrepen voor sommige van de leerlingen. Het programma hier lijkt veel voller en kent zoveel overgangsmomenten. Het lijkt of er minder tijd om zaken te verankeren en uit te diepen en om zelf met de stof aan de gang te gaan, wat natuurlijk voorwaarde is voor beheersing.

Toen ik vertelde dat onze leerlijnen en leerdoelen zich bij rekenen bijvoorbeeld vooral focussen op + en – sommen tot 20 de tafels tot en met 5 en 10 en bv qua ruimtelijk inzicht of met geld rekenen wat eenvoudiger zijn zodat kinderen er meer tijd voor hebben om het zich eigen te maken, gaven de leerkrachten aan soms het gevoel te hebben al door te moeten zonder dat alle leerlingen het al begrijpen omdat het programma zo overvol is. Ze zouden meer tijd willen besteden aan hun thema’s ( nu bijvoorbeeld fossielen), maar dat gaat niet altijd.

Leerkrachten maken enorm lange dagen. Ze zijn soms om zes uur al op school om dingen voor te bereiden en voor oudergesprekken en dergelijke en gaan om vijf uur weer naar huis. Omdat er niet met methodes wordt gewerkt (iets wat ik in principe heel prima vind) moeten ze bij alle leerdoelen van de Common Core zelf de activiteiten voorbereiden. Hoe mooi zou het zijn als dat helemaal binnen projectmatig werk zou kunnen? Dam zou de betrokkenheid van de leerlingen in elk geval flink toe kunnen nemen en zou er meer inbreng van de leerlingen kunnen plaatsvinden.

Ik kreeg een rondleiding van een meisje uit de 8th Grade die volgend jaar start op De Highschool. Heel trots was ze op haar school en haar woordkeus en kennis van het schoolsysteem waren uitzonderlijk. Ze wist te vertellen over de uitmuntende zorgstructuur op school (er zijn een hoop rt’ers, ambulant begeleiders en anderen permanent aanwezig op school. Er worden constant kleine groepjes uit de klas gehaald. Daarnaast is er altijd een verpleegkundige en een maatschappelijk werker op school en weten kinderen dat ze daar altijd terecht kunnen. Waar je jaloers van zou worden zijn de vakleerkrachten voor onder meer muziek, handvaardigheid en gym, wat resulteert in schoolorkesten, koren en prachtige kunst! Ook zijn er net als in Den Bosch bibliothecarissen actief in de school. De bieb op Arthur Healey is het tienvoudige van de geweldige schoolbiebs in Den Bosch en er zijn permanent twee vaste medewerkers aanwezig.

Van de groepsgrootte en de aandacht voor creativiteit binnen deze lessen kunnen we in Nederland alleen maar dromen! Ik ben erg dankbaar voor de hartelijke ontvangst en de mogelijkheid om een kijkje te nemen in de klassen en scholen. Mijn school staat in een minder bevoorrechte wijk en er is veel structuur en rust. Met Nederlandse collega Nadine ging ik vanmiddag ook nog even naar haar klas, gesitueerd in een heel rijke wijk. Daar zag ik dat minder.

Ook werden we getrakteerd op een rondleiding per bus door Somerville, waar deze verschillen ook opvielen. Maar ook wat er in deze stad de laatste 50 jaar veranderd is. Er wonen minder mensen maar heel veel verschillende nationaliteiten (duidelijk zichtbaar op de scholen en een zeer positief voorbeeld voor ons nu we zoveel vluchtelingen opvangen die ook deel gaan nemen aan ons onderwijs) en de leefbaarheid is enorm toegenomen. Onze rondleider, een decaan, vertelde over gangs die elkaar bestreden waarbij een hoop doden zijn gevallen in de vorige eeuw. Zijn vader was zelfs bij een van de gangsters vertelde hij.

En dat was pas de eerste dag in Somerville. De jetlag eist zijn tol want na alle indrukken is de vier uur slaap die ik daardoor krijg niet echt afdoende. Maar wat een ervaring: ik voel me erg bevoorrecht en verheug me erg op de overige dagen hier.